Giuseppe Cenni służbę w Regia Aeronautica rozpoczął w 1935 roku. Niepełny rok po zdobyciu skrzydełek pilota zgłosił się jako ochotnik do służby w hiszpańskiej wojnie domowej (jednostką macierzystą została 1 Escuadrilla de Caza del Tercio wyposażona w Fiaty CR.32). Pomiędzy sierpniem 1936 a styczniem 1937 uzyskał 6 zwycięstw indywidualnych, dwa grupowe i jedno uszkodzenie, dodatkowo zniszczył jeden balon zaporowy w powietrzu i dwa samoloty na ziemi. 29 stycznia 1937
w wyniku zderzenia w gęstej mgle z innym Fiatem zmuszony był do awaryjnego lądowania na terenie zajętym przez republikanów i dostał się do niewoli. Do Włoch powrócił w ramach wymiany więźniów wczesną jesienią tego samego roku. W październiku wstępuje w szeregi 51 Stormo.
Z chwilą zakupu przez Włochów Junkersów Ju-87B Cenni otrzymuje przydział do grupy udającej się na przeszkolenia na ten typ samolotu do Niemiec. Od tego momentu jego dalsza służba związana będzie
z bombowcami nurkującymi (jest pomysłodawcą i propagatorem stosowania w lotnictwie włoskim bombardowania z odbicia -€“ identyczną technikę wdrażali u siebie Rosjanie (topmasztownicy) oraz Brytyjczycy i Amerykanie (skip bombing). W listopadzie 1940 obejmuje dowództwo 239 Squadriglia Bombardamento Tuffo. W tym samym miesiącu jednostka wchodzi w skład sił używanych do ataków na Maltę (bierze czynny udział m.in. w słynnym „Illustrious Blitz”). W kwietniu 1941 uczestniczy
w kampanii bałkańskiej (w jej trakcie wykonuje 46 misji bojowych i uzyskuje zatopienie frachtowca „Susanah” oraz niszczyciela „Proussa”). Od maja do grudnia 1941 jednostka działa nad Afryką Północną.
 

 
Po powrocie do Włoch jednostka przechodzi reorganizację – w maju wraz z 209 Squadriglie tworzy 102 Gruppo Autonomo Bombardamento Tuffo którego dowództwo obejmuje Cenni. Nowo utworzona grupa zostaje skierowana na Sycylię do działań przeciwko Malcie. Pierwsze bombardowania celów w Gozo, Luqa i Takali wykonuje nocą 28 maja 1942 roku. W czerwcu grupa czynnie uczestniczy w bitwie o konwój „Harpoon” i zgłasza zatopienie krążownika (Brytyjczycy nie utracili jednostki tej klasy – możliwe że chodzi o uszkodzenie HMS Liverpool i HMS Cairo). W odpieraniu ataków lotnictwa włoskiego i niemieckiego brał udział także nasz ORP Kujawiak, który niestety ostatniego dnia będąc niemal „u bram” Malty zatonął na minie. W lipcu 1943 Cenni otrzymuje awans do stopnia majora.
 

 
Od grudnia 1942 grupa zaczyna przezbrojenie na Reggiane Re.2002, jednakże ze względu na powolną produkcję proces ten trwa praktycznie do maja 1943 roku. Pierwszą okazją do bojowego wykorzystania nowych samolotów jest dopiero obrona Sycylii (operacja „Husky”). Oprócz 102 Gruppo w Re.2002 przezbrojona została jeszcze 101 Gruppo (208 i 238 Squadriglia), obie Gruppo utworzyły 5 Stormo. Razem w linii znalazło się 32 Reggiane Re.2002 gotowych do akcji. Pierwszego dnia inwazji ofiarą Re.2002 pada pełniący rolę staku szpitalnego transportowiec „Talamba”. Następnego dnia (11 lipca) dowodzone przez Cenniniego Re.2002 wykonują dwie misje – podczas pierwszej udaje im się uszkodzić transportowiec „Joseph G. Cannon”. Podczas drugiej nie odnoszą sukcesu a ofiarą Spitfire ze 111 Sqn RAF padają trzy maszyny. 13 lipca Włosi zgłaszają trafienie pancernika „Nelson” (nie potwierdzone przez Brytyjczyków) a sami w wyniku nalotu B-24 Liberator tracą większość samolotów. Straty udaje się uzupełnić po kilku dniach i do akcji Reggiane wracają 19 lipca – niestety z wysłanych 15 samolotów z misji nie wraca 7 maszyn zestrzelonych przez pilotów 152 Sqn RAF (i to pomimo silne osłony MC.202 i Bf-109G). Następnego dnia Włosi zatapiają transportowiec „Fort Pelly” a 26 lipca transportowiec „Fishpool”. W trakcie walk nad Sycylią Włosi utracili około 30 Re.2002 z czego 19 bezpośrednio w akcji.3 września 1943 roku alianci wylądowali w południowych Włoszech. Do zwalczania destanu skierowano m.in 15 Re.2002. 4 września 12 samolotów z 5 Stormo pod dowództwem Cenniniego wykonało skuteczny atak na przyczółek, jednak pomimo skutecznej osłony Macchi z 4 Stormo Spitfire ze 111 i 243 Sqn RAF przechwyciły powracające Reggiane i w zaciętej walce zestrzeliły trzy z nich. Jedną z ofiar był osłaniający odwrót podwładnych Cenni (ponoć w tej walce zestrzelił dwa Spitfire).
8 września Włochy podpisały zawieszenie broni…
Pośmiertnie odznaczony został (jako drugi pilot Re.2002) Medaglia d’Oro al Valor Militarne. Na liście asów Regia Aeronautica Cenni figuruje z dorobkiem 8 pewnych zestrzeleń – niestety pomimo poszukiwań nie udało mi się jednoznacznie zidentyfikować tych dwóch odniesionych po wojnie domowej w Hiszpanii. Możliwe, że są to właśnie owa dwa Spity zestrzelone 4 września 1943.
 

Model to nie mniej, nie więcej niż czysta wersja tego co daje Italeri. Montaż raczej bez przykrych niespodzianek (no może z wyjątkiem osłony silnika, która ostatecznie lekko mi się „zadarła”). Szpachlowanie raczej symboliczne. Malowanie wykonałem tradycyjnie akrylami Agamy (farby i lakiery). Po raz pierwszy pobawiłem się solą (w/g przepisu kolegi Klugi). Wash to Dark Wash, brudzenie to generalnie olej Vandyke Brown oraz Paynes Gray van Gogha, jako filtr zastosowałem mix Dark i Neutral Wash MIGa oraz po raz pierwszy Cold Gray Wash także MIG’a. Zadrapania to Humbrol 56 położony suchym pędzlem. Kalki zestawowe Italeri.